झाली मोठी बघता - बघता
तीचं महत्त्व जाणते मी
आदिम समाजात महानता
आजी गेली, आई गेली
फडकीचं पावित्र्य जपते जगता जगता
लाल रंग आवडतो मज
पांढरे ठिपक्यांचे मोल मोजता मोजता
फडकी लाल वटवृक्ष
देई वात्सल्य सावली
आमच्या संस्कृती जीवनावर
उभी कणसरा माऊली
रूप सुंदर फडकीचे
ती आहे ममता
भेदभाव नाही मनी तिच्या
ती आहे समता
फडकीचं सुंदर रान
झिजते होऊन चंदन
फुले सुंगधित होऊन
झेली लाल तुफान
ऊब फडकीचं मिळता
आठवते मला माय
लाल राणी प्यारी
मला वाटते साय
सुखदुःखात आधार देते
जीवन फुलवणारी लाडकी
कितीही असू द्या ऊन - थंडी
क्षणात सारं हलकं करते फडकी
कसे फेडावे ऋण फडकीचं
आदिम संस्कृतीत लागला लळा
फडकीच्या उबेत शिरता
जुळून येतो जिव्हाळा
फडकी आजीची ... फडकी आईची
फडकी अनोखी प्रेमळ खूप
फडकी आमची ... संस्कृती जपते
फडकी असे हे संस्कृतीरूप
लाल लाल फडकी माझी
उमटवून गेली ठसा
फडकी आहे या जगी
ऋण काय मोलू कसा
फडकी म्हणजे जणू
संस्कृतीची तीन अक्षरे
फडकीचे ठिपके म्हणजे
वात्सल्याची तीन पाखरे
फडकी म्हणजे जणू
आदिम संस्कृतींचा अथांग सागर
फडकी माय म्हणजे
सर्व सुखाचे आगर
फडकी म्हणजे जणू
आदिम संस्कृतीची माऊली
फडकी माय म्हणजे
कृपेची सावली
अशी माझी फडकी माय
तीच बाप नि माऊली
आदिम संस्काराचा ठेवा
माझी कणसरी सावली
---------------------------------
कवी / लेखक :- शंकर सिताराम चौरे
काकरपाडा ता. साक्री जि. धुळे
९४२२७३६७७५ / ७७२१९४१४९६
No comments:
Post a Comment